HQ
Ready or Not... Wat is dat eigenlijk voor een rare naam voor een ultrarealistische, genadeloze SWAT-simulator? Toen ik drie jaar geleden voor het eerst hoorde over het ambitieuze project van Void Interactive, dacht ik dat het een op Gamepass gericht verstoppertje spel was met een Viva Piñata-esthetiek. Want zo klinkt het ook. "Ready or Not, hier kom ik!" Belachelijk. Tegelijkertijd is het zeker waardevol om niet al te voorspelbaar en typisch te zijn in iemands naamgeving. Denk ik. Creëer een eerste mysterie of verwondering voordat je gewoon een handvol pistoolmunitie van fijn kaliber recht op de speler afvuurt. Schijten! Dan zit je daar, met brandende wangen en een lichtrode huidskleur die elke centimeter van je voorheen mooie gezicht bedekt. Ik ben aan het tieren. Sorry. Ik weet het en het heeft te maken met het effect van dit spel op mijn hersenen. Want in de afgelopen 24 uur heb ik me zo verdomd hard geconcentreerd dat ik soms bijna flauwviel, en dat (geloof het of niet) is alleen maar positief. De compromisloze politiesimulator van Void vraagt veel van je, maar geeft uiteindelijk veel terug als het goed gaat. Op die manier is het echt een briljante actie-ervaring. Laat me het verder uitleggen.
De SWAT-spellen van Sierra waren ooit enkele van mijn favoriete titels. Gedwongen worden om te plannen, na te denken over elke beweging, elke opmars, elke deur waar je doorheen stapt en samen met een groep vrienden een gijzelingssituatie binnensluipen en voordat de situatie escaleert, de ontvoerders te degraderen naar het rijk van de doden en ervoor te zorgen dat de burgers zonder schotwonden worden vrijgelaten, was voor mij, vele jaren geleden, Een vreemd genoeg ontspannende ervaring. Zoals we allemaal weten, heeft Irrational Games met Bioshock-visionair Ken Levine aan het roer SWAT 4 ontwikkeld en ik beschouw dat waarschijnlijk nog steeds als het mooiste moment van het subgenre, wat ik ook denk dat de ontwikkelaars achter Ready or Not doen. Omdat dit veel doet denken aan SWAT 4. Heel veel.
Dit is een ad:
Je kruipt in de huid van politieagent David "Judge" Beaumont die samen met vier collega's een reeks missies krijgt toegewezen in het fictieve stadje Los Sueños (dat eruitziet als South Central, Inglewood, Compton en Lawndale samen). Gijzelaars moeten worden gered, situaties moeten worden aangepakt en schurken van verschillende rangen moeten worden doodgeschoten of op de grond worden gevangen met hun handen op hun rug gebonden. Ready or Not kan alleen worden gespeeld met vier agenten aan je zijde, bestuurd door het geüpgradede AI-systeem van Void, of met vier vrienden in coöp. Het is tactisch, moeilijk, traag en zeer realistisch. Je kunt niet een heleboel kogels in het lichaam krijgen, je terugtrekken achter een muur en wachten tot je gezondheid zichzelf heeft geregenereerd en dan de kamer in springen met de trekker maximaal ingedrukt. Dat werkt allemaal niet. Hier moet je in plaats daarvan nog eens goed nadenken, wegdenken van alles wat Call of Duty, Rainbow Six en Battlefield heet.
In de loop van de afgelopen twee jaar hebben de ontwikkelaars achter Ready or Not zich in een early access-fase bevonden, waarbij ze hun game hebben opgepoetst en aangescherpt met de hulp van fans. Zoals ik al zei, ik heb in 2023 niet veel tijd gehad voor gamesessies en heb dus niet met enig detail kunnen zien wat en welke aspecten in welk tempo en in welke volgorde worden verbeterd, maar er is hier veel gebeurd sinds februari, de goden weten dat.
Dit is een ad:
De grootste verbetering die ik nu merk ten opzichte van de februari-versie is absoluut de helpers-AI, die toen zwak was, maar nu briljant is. Je kunt alle vier de collega's verschillende bevelen geven of je kunt ze aan hun lot overlaten, wat in veel van dit soort spellen de neiging heeft om maximale irritatie/frustratie op te wekken, maar hier niet. Ze bewegen slim en tactisch, ze bewegen als je je wapen trekt, ze bestrijken de juiste delen van de kamers, ze reageren meestal op vijanden voordat je tijd hebt om hetzelfde te doen, en ze nemen slimme beslissingen als het vuur aan is.
Zoals alle goede tactische shooters, gaat dit over geduld en voorzichtig, ingetogen, strak en gedisciplineerd zijn. Sommige games binnen dit subgenre slagen er niet in om de juiste omstandigheden of misschien eerder sfeer te creëren, waardoor ik niet zelden te hard, te agressief ging, wat hier niet het geval is. Ready or Not doet fenomenaal werk door me in slaap te sussen in de ernst van elke situatie en ik faal vrijwel nooit meer om de juiste veiligheidsmaatregelen te nemen en ervoor te zorgen dat al mijn sidekicks op de juiste plaats zijn met geladen, onbeveiligde wapens elke keer dat we een kamer binnenstappen, en er is een waanzinnig geweldig gevoel van absolute beloning wanneer het klappert, zoals ik al zei. Het bedekken van een kamer en het plaatsen van een paar 5.56 kogels in de borst van een psychotische ontvoerder in een met neon doordrenkte nachtclub, is een game-ervaring die bijvoorbeeld Rainbow Six ooit bood, maar al lang geleden heeft verlaten. Volgens mij.
Er zijn delen van het eigenlijke managementgedeelte van hoe ik mijn sidekicks tussen missies moet managen die ik niet echt leuk vind. Ik begrijp dat de therapie beetje na schotwonden en alles wat bedoeld is om een realistische sfeer te creëren en dat het diepte moet geven, maar ik heb vooral in mijn uren het gevoel gehad dat het een beetje geforceerd en geforceerd aanvoelt om een breedte tussen de vuurgevechten te creëren, wat niet nodig is. Er is ook wat in te halen aan de grafische kant, hoewel Ready or Not, gebaseerd op Unreal Engine 4, geenszins lelijk is. Het ziet er een beetje te schoon, te generiek en gestroomlijnd uit, waarvan ik hoop dat Void het wegwerkt. Als ze van plan zijn een realistischer ontwerp te bereiken en naar hun spelwereld te "kijken" met meer vuil, deeltjes, puin en rommel en een meer vervaagd "bodycam"-gevoel in termen van beeldfilters. Tenminste, dat is wat ik liever heb.
Ready or Not is natuurlijk het soort spel dat voortdurend wordt ontwikkeld, aangevuld, verfijnd en verbeterd, wat ook gebeurde tijdens de early access-periode. Bij gebrek aan een betekenisvol en levensecht Rainbow Six-avontuur en SWAT 5, is dit natuurlijk een werkelijk briljante ervaring doordrenkt van uitdaging en gameplay-diepgang. Als je, net als ik, dorst hebt naar meer SWAT, is het echt tijd om dit te krijgen en met tactiek, strategie en geduld op pad te gaan tegen de ergste criminelen van Los Sueño.
